Gek op kleintjes
Het is tijd voor een kleine bekentenis. Letterlijk een kleine want het gaat over… precies, kleine auto’s. Supermini’s noemt de industrie ze ietwat optimistisch. De brigade van de Aygo, 107, Picanto en de Panda. Pretentieloos vervoer, vrouwenautootjes, van alles krijgen ze over zich heen. Ten onrechte, vind ik.
Misschien komt het wel omdat ik de eerste twee jaar nadat ik mijn rijbewijs haalde was veroordeeld tot een Alto en een Cuore, die er kwam nadat ik de eerste Suzuki total loss had gereden op een Haarlems kruispunt. Niet mijn schuld. Nee, echt niet. Maar mijn vader had geen ongelijk dat hij me mijn wildste haren liet verliezen in iets met weinig vermogen. Vierwieldriften over een Heemsteedse rotonde in een kleine Suzuki is lollig. Doe je het in dikke Alfa op je negentiende zonder al te veel vaardigheden, dan is het niks minder dan levensbedreigend.
Maar waarschijnlijker lijkt het me dat ik gewoon gek ben op hele basale machines. Neem de basic Fiat Panda die ik deze week mee had voor een rij-indruk. Niet direct iets waarvan je hartslag omhoog gaat wanneer je hem op de parkeerplaats ziet staan, met zijn plastic wieldopjes en bekleding die lijkt te zijn ingekocht bij de Aldi. Maar ga je rijden, dan word je gewoon heel erg vrolijk van zo’n kleine, minimale Fiat.
“Je wordt gewoon heel erg vrolijk van zo’n kleine, minimale Fiat”
Het is niet moeilijk om voor veel geld een briljante auto neer te zetten. Moet je iets bouwen met een vanafprijs van onder de tien mille, dan wordt het een stuk lastiger. Daarom is het zo leuk om op pad te gaan met een auto die voor weinig gewoon klopt: die een prima onderstel en besturing heeft, heuvel af de 170 aantikt en comfortabel genoeg is om zonder rugpijn mee naar Maastricht te rijden. Of desnoods naar München. Het enige dat je in deze basisuitvoering echt mist, is een carkitje en navigatie.
Verder doet en heeft een Panda als je heel eerlijk bent alles wat een auto nodig heeft en moet kunnen. Voor een fractie van het budget dat velen van ons uittrekken voor een auto. Gelukkig blijk ik niet de enige te zijn met een zwakke plek voor zoveel nuchtere genialiteit. Op weinig tweets kreeg ik afgelopen tijd zoveel enthousiaste reacties als die met een foto van de Panda 1.2 Lounge erin. Op plastic wieldoppen.
Lees ook:
Ook interessant
-
‘1.000 kilometer met Honda-accu’: waarom die claim weinig zegt
-
Nieuwe Formule 1-serie over Ayrton Senna moet je gezien hebben
-
Exclusief: op pad met Tsjechische hypercar van €1,4 miljoen
-
Elektrische Vinfast VF6 is best concurrerend geprijsd
-
Amnesty: ‘Elektrische auto’s zijn slecht voor de mensenrechten’
-
Eerste Nederlandse snelweg met e-tol: zo werkt het
-
Als jij dít doet in de auto, ben je vanaf nu niet meer verzekerd
-
Westerse automerken in luxesegment krijgen rake klappen in China
-
Recaro is gered, maar het is vanaf nu geen Duits bedrijf meer
-
Dit zijn de best en slechtst scorende auto’s bij crashtest 2024
-
Deze update maakt de originele Mazda MX-5 drie seconden sneller!
-
Waarom Half-Life 2-fans zullen smullen van de nieuwe DS N°8