Peter Hilhorst Video 15 mrt 2020, 19:01

Leestijd: 2 minuten

Peters Proefrit: Cadillac CTS-V

De Cadillac CTS-V heeft de motor van een Corvette Z06 en is getraind op de Nordschleife. Dit alles om de Duitse supersedans partij te kunnen bieden. In deze nieuwe aflevering van Peters Proefrit blijkt dat de Amerikaan daar overtuigend in geslaagd is.

De Cadillac CTS-V was de vaandeldrager van een ambitieuze aanval. Ter ere van het 100-jarige jubileum van Cadillac wilde General Motors net na de millenniumwisseling zijn luxemerk uit het slob trekken. Ooit was Cadillac namelijk het paradepaard van de General. Het offensief bestond uit het spraakmakende ‘Art & Science’-design, een Europees karakter én een performancelabel. Cadillacs moesten onder de noemer V-series de in Amerika zeer populaire modellen van BMW M, Mercedes-AMG en Audi (R)S beconcurreren. Ook in Europa werd met geld gesmeten om Cadillac te vermarkten. De Cadillac CTS-V mocht de aanval openen op de gerenommeerde Duitse sportsedans. Visueel profileerde de V-series zich door een Bentley-achtige gaasgrille, een diepe voorspoiler, 18-inch lichtmetalen wielen, Brembo-remmen en verchroomde uitlaatpijpen. Geen schreeuwerige bullebak, maar een smaakvolle powersedan waar subtiele dreiging vanuit gaat.

Corvette Z06

Achter de grote luchtinlaten van de Cadillac CTS-V ligt heimelijk de 5,7-liter V8 van de Corvette C5 Z06. De LS6 dreunt er 400 pk en 536 Nm uit en is gekoppeld aan een handgeschakelde zesbak uit diezelfde Corvette. Hij pakt van stationair toerental krachtig op en zet bij 4500 toeren een machtige versnelling in. Zo heftig dat hij zelfs bij ruim 100 km/h probleemloos de grip weet te verbreken en je tegensturend over een rechte weg glijdt. Het geluid varieert van een diepe grom tot aan een pneumatisch gehamer richting de rode lijn. Hard en ruig. Zo schakelt de handbak ook. Zwaar, rubberig en met korte slagen. Je ramt de pook met je hele arm in de verzetten, alsof je een boordkanon doorlaadt. Het is een brute aandrijflijn, waarmee hij zijn Amerikaanse afkomst niet verloochend, maar tegelijkertijd de Duitsers partij wist te bieden.

Duitse hel

De Cadillac CTS-V is geen Amerikaanse dommekracht, maar werd grondig opgeleid in de Duitse hel. De Nordschleife vormde de hindernisbaan waarop hij zijn strepen verdiende. Het standaard CTS-onderstel kreeg stijvere veren, stuggere dempers, dikkere stabilisatoren, hardere bussen, een veerpootbrug en verdere verstevigingen aan het chassis. De besturing is te licht, maar communicatief en precies.

Het zorgt wel ervoor dat je nauwelijks notie hebt van zijn forse gewicht, maar hem zelfs als lichtvoetig gaat bestempelen. Hij duikt scherp bochten in en het stuurwiel biedt genoeg feedback om de grenzen van de voorwielen aan te voelen. Onderstuur is het eerste alarmsignaal en ga je de limiet verder aftasten, dan blijkt hij bereidwillig te oversturen. Dat komt gelijkmatig opzetten en is eenvoudig vast te houden. Het bewijs dat er met de balans van deze Cadillac helemaal niets mis is. Het vrijelijk afgestemde esp heeft meerdere standen om het grensbereik te verkennen en kan uit om van het goudeerlijke onderstel te genieten.