Autovisie Nieuws 25 jan 2015, 11:00

Leestijd: 2 minuten

“Aan sensaties geen gebrek in de Renault Clio V6”

Petrus moet raar hebben opgekeken in 2001. Kwamen er voor die tijd alleen klassieke 911’s achterwaarts de Hemelpoort doorzeilen, vanaf het nieuwe millennium werden de Porsches afgewisseld door een Renaultje Clio V6 hier en daar.

Een sportwagen die te lief is, is geen sportwagen, maar de Clio V6 maakte het wel heel bont. Bij onze kennismaking in 2003 met de opgewaardeerde Phase II schreef testredacteur Eric Crama over het manco van zijn voorganger. “Bij de Clio V6 nu was het probleem, dat enkel de allerbesten zich aan een krachtmeting konden wagen; bij ieder ander lag de uitslag al vast. Het was voor de gemiddelde bestuurder te moeilijk om de grens in kaart te brengen, te makkelijk om hem te overschrijden.”

De listigheid van de recalcitrante Renault zat ingebakken in zijn concept. Een gewichtsverdeling tussen de voor- en achterwielen van 60/40, een korte wielbasis met bijbehorende kleine maximale sliphoek en een zware middenmotor, een 255 pk leverende 3,0 liter V6 achter de voorstoelen. Een behoorlijk groot sporthart dus voor een slechts 1.335 kg wegend wagentje, met als resultaat een acceleratie van 0 naar 100 km/h in 5,8 seconden en een topsnelheid van 245 km/h.

 “In de juiste handen vormt hij een geducht wapen.”

In een poging de Clio V6 van zijn venijnigste streken te verlossen, voerde Renault in de Phase II een aantal ingrijpende veranderingen door. De Franse producent vergrootte onder meer de wielbasis met 23 millimeter, zette de voorwielen 33 millimeter verder uit elkaar, maakte de schroefveren rondom stijver en monteerde Michelins Pilot Sports in de maten 205/40 R18 voor en 245/40 R18 achter.

Hielp het? “Kort samengevat: ja”, schreef Crama. “De Clio V6 geeft nu inderdaad beter aan wanneer je zijn grensgebied betreedt. Maar nee, een vergevingsgezinde auto is het nog steeds niet. Volstrekt niet. […] Nee, aan sensaties geen gebrek in deze Renault. Bovendien moet je je als eigenaar blijven realiseren dat zijn soms lastige karakter de Clio V6 niet tot een slechte auto maakt. Want nogmaals: in de juiste handen vormt hij een geducht wapen.”

Klik hier om het originele artikel te bekijken.