Autovisie Koopwijzer 9 mei 2021, 09:07

Leestijd: 7 minuten

Koopwijzer: occasion Alfa Romeo 4C (2013-2020)

De Alfa Romeo 4C is een compacte, lichtgewicht sportauto, die de essentie van het merk belichaamt. Waar moet je op letten als je een tweedehands exemplaar koopt?  

De Alfa Romeo 4C was vrij uniek in de klasse van compacte sportauto’s. Een echte sportauto met middenmotor komt vaker voor, maar met een koolstofvezel monocoque? Dat had alleen de Alfa. Het nadeel van die constructie: bij schade moet de dealer een technisch specialist van Alfa Romeo laten invliegen. Ondanks het vele koolstofvezel lijkt het in eerste instantie een luxe versie van een Lotus, maar het is echt een hardcore raceautootje met veel potentie.  

Carrosserie 

De Alfa 4C is met een hoogte van 1,18 meter enorm laag. Inclusief buitenspiegels is hij 1,87 meter breed, en daarbij slechts 3,99 meter lang. En wat is het een plaatje! Denk je even in hoe het voelt als je op zaterdagochtend de garagedeur opentrekt en de eerste zonnestralen van de dag de contouren van dit fotomodel op je netvlies projecteren. Dat wulps welvende plaatwerk is grotendeels van een kunststofcomposiet; de metalen rolbeugelconstructie is stijf verankerd aan het chassis. Vanwege de strenge Amerikaanse veiligheidseisen is de 4C anders dan de concept–car. De positie van de buitenspiegels, die overigens net als de voorste richtingaanwijzers afkomstig zijn van de Fiat 500, is exact voorgeschreven. Ook is de taillelijn van het productiemodel lager dan die van de concept–car, om aan alle zichteisen te kunnen voldoen.

Het enige wat over the top is aan de 4C, zijn de koplampen op de coupé. De 4C Spider heeft wel normale koplampunits en dat smoelt een stuk beter. Mocht je de ruitensproeiervloeistof willen bijvullen: aan de voorkant van de auto kan de klep niet open, maar daar zit wel het reservoir. De ruitenwisser voor moet omhoog, en daarna moet een deel van het roostertje worden opengeschroefd. Met behulp van een slangetje en een trechter kan het worden bijgevuld. We noemen het maar Italiaanse charme. Het wil nog wel eens voorkomen dat de standaarduitlaat roest; de enige optie is: vervangen. De meeste 4C’s zijn overigens niet van die uitlaat voorzien, maar van de sportuitlaat. 

Interieur 

Hoewel de 4C erg klein oogt, valt er in eerste instantie niet te klagen over de ruimte in het interieur. In eerste instantie, want de bagageruimte is met 110 liter wel klein. Neem je plaats in de 4C, dan merk je echter dat je als bestuurder en bijrijder voldoende ruimte hebt. Het stuur staat voor de bestuurder net een fractie te laag, en de stoelen bieden onvoldoende steun. Zowel de stoelen en het stuur zijn onvoldoende verstelbaar. Het kleine stuurtje is eerlijk gezegd wat te dik en te glad om lekker te kunnen vastgrijpen.  

Bergplek is er amper binnenin, en het audiosysteem oogt ook niet van deze tijd. Maar wie heeft er een audiosysteem nodig in dit circuitspeeltje? Dankzij het ontbreken van geluidsisolatie is de motor namelijk erg goed te horen, vooral bij de coupé fungeert het interieur bijna als klankkast. De dorpel is vrij hoog door de monocoque, maar niet heel breed zodat de instap toch vrij gemakkelijk is. Het interieur is van de hand van de Nederlandse ontwerper Ramon Ginah, die het ‘driver orientated’ maakte. Daardoor zijn er slechts de strikt noodzakelijke voorzieningen binnenin, alles met het oog op gewichtsbesparing. Dus ook bekerhouders zijn niet aanwezig in de Alfa. Losse spullen kun je nauwelijks in het interieur kwijt, een geïntegreerd navigatiesysteem tref je niet aan en het digitale display dat half achter het stuur schuilgaat, geeft een stortvloed aan tamelijk onduidelijk afleesbare gegevens weer. Bijzaken allemaal. Belangrijker met deze Alfa is: wat voel je? Daar gaat het om.  

Motoren 

Aan motoren is er weinig keus. De enig beschikbare motor is de 1.750 TBi viercilinder turbo, die ook in de Giulietta lag. In de 4C levert het blok maximaal 240 pk bij zesduizend toeren, en maximaal 350 Nm bij vierduizend toeren per minuut. Dankzij het leeggewicht van slechts 895 kilogram van de coupé en 974 kilogram van de Spider schiet de Alfa in 4,5 seconden naar de 100 km/h. De topsnelheid ligt op 257 km/h.

Alfa heeft niet alleen maar de motor van hogere turbodruk voorzien om tot 240 pk te komen. De viercilinder weegt ook 24 kilo minder dan in de Giulietta en heeft een behoorlijk explosief karakter. Bij vol gas is er een ‘denkmoment’, maar na een kleine seconde doet de turbocompressor mee en stijgt het toerental stevig, om een stukje voor de 6000 toeren aan fanatisme te verliezen. Jammer dat de motor met zijn geluid niet goed weet aan te geven wanneer het einde van het toerenbereik nadert. Nu hang je regelmatig in de toerenbegrenzer. Problemen met het blok zijn ons niet bekend. 

Transmissie 

Alle uitvoeringen zijn standaard gekoppeld aan een zestraps automaat met dubbele koppeling. De aansturing van die zesbak verloopt strak, met de juiste hoeveelheid tussengas, hier en daar een voorzichtig klapje in de rug, en eigenlijk altijd accuraat schakelend. Niet lekker in het gebruik zijn de drukknoppen voor de bediening van de automaat. Een klein pookje voelt fijner aan. Over klein gesproken, in verhouding tot het dikke stuurwiel zijn de schakelflippers achter het stuur aan de kleine kant. Daardoor ben je vooral in het begin aan het zoeken, het vergt enige gewenning. De automaat kan ook wat traag reageren op het commando van de flippers, maar verder is het een heerlijke, vrij lompe versnellingsbak. 

Wielophanging 

Er is geen stuurbekrachtiging. Het klinkt in eerste instantie ouderwets, maar op een auto met zo’n laag gewicht heeft het een gunstig resultaat. De besturing is eerlijk en mooi consistent. Je voelt precies wat er gaande is, zowel links- als rechtsvoor. Het stuurt ook relatief direct, al ontbreekt er rond de middenstand wel wat gevoel. Op lage snelheden is het echt werken om de 4C een bocht in te krijgen. Maar daar krijg je op hoge snelheden veel voor terug. De Alfa is voldoende comfortabel, maar ga vooral voor een exemplaar zonder sportonderstel of grote wielen. Het standaard onderstel en de kleinste maat wielen (17 en 18 inch) zijn precies goed. Ook op lagere snelheden kun je veel plezier beleven, hij voelt echt levendig aan. Bij hard remmen kan hij wel sterk op zijn neus leunen, dus let er op het circuit op dat hij recht blijft. 

Welke moet ik hebben? 

De grootste twijfel betreft de keuze tussen de coupé en de Spider. Welke krijgt hier de voorkeur? Bij de Spider zijn duidelijk modificaties merkbaar die Alfa Romeo aan het onderstel en de besturing heeft doorgevoerd, maar die vreemd genoeg worden ontkend. De 4C Spider stuurt namelijk duidelijk scherper rond de middenstand, laadt natuurlijker en progressiever op en is in zijn geheel wat zachter. Daarnaast lijkt het motorgeluid minder aanwezig te zijn dan in de coupé, wat op langere ritten als storend kan worden ervaren. Kies voor een Spider met standaard 17- en 18-inch wielen, standaard banden en het standaard onderstel met zachte demping, een dunnere stabilisator voor en géén stabi achter. Volgens Alfa zijn dit geen populaire keuze onder de kopers, maar wat ons betreft dé aanrader. Behalve het extra comfort brengt de extra beweging in de koets en de verminderde grip de auto bij lagere snelheden tot leven, zodat hij meer met het gas gestuurd kan worden. Daarbij voelt de stuurinstallatie rustiger en vloeiender aan dan met het sportonderstel.  

Moet dit hem worden? 

De Alfa 4C is een vermakelijke auto die bakken rijplezier serveert. Hij is niet perfect, maar wel een leuke opmaat voor veel meer fraaie Italiaanse sportmachines. Daarnaast is hij voor Alfa-begrippen bovendien redelijk betrouwbaar, en valt het verbruik ten opzichte van andere sportauto’s alleszins mee. Dankzij een beperkte productie is hij tevens behoorlijk waardevast. 

Tijdlijn

2013 start verkoop 4C coupé
2015 komst 4C Spider met updates
2016 CPZ Edition
2020 verkoop gestopt

Kopen
+ Uiterlijk
+ Rijsensaties
+ Bijzonder op de Nederlandse wegen  

Niet kopen
– Duur als occasion
– Comfort
– Zitpositie 

Denk ook eens aan een… 

Alpine A110 (2018-heden)
Minder Spartaans dan de Alfa 4C of de Lotus Elise. Ook een minder pure auto dan de andere twee.   

Lotus Elise (2010-heden)
Sterke motor, uitstekend stuurgevoel en weggedrag. Matig geluid, minder comfort.