Peters Proefrit: Audi R8
De Audi R8 heeft alles in zich om een klassieker te worden. Zeker in deze uitvoering met V8 en handbak. In deze nieuwe aflevering van Peters Proefrit legt Peter Hilhorst uit waarom.
Het verhaal van de Audi R8 begint in 2003. Op de autosalon van Genève showt het Duitse volumemerk de Le Mans Quattro en de ontvangst van het concept is zeer positief. Drie jaar later staat in Parijs het definitieve productiemodel te pronken met de naam R8. Vernoemd naar zijn dominante wapen in de langeafstandsracerij. Hij deelt vijftien procent van zijn onderdelen met de Lamborghini Gallardo, waaronder het 4WD-systeem. De R8 is dertien centimeter langer dan de vechtstier en heeft een negen centimeter langere wielbasis. Met zijn boos kijkende koplampen, geëtaleerde motor en vooral de zuivere lijnen is het een ravissante schoonheid. Uit duizenden herkenbaar als een echte sportauto en tegelijkertijd onmiskenbaar een Audi.
Klunzig
Om afstand te houden tot het zustermodel van Lamborghini was de Audi R8 in eerste instantie alleen leverbaar met een 4,2-liter V8 uit de RS4. Later volgde alsnog de Italiaanse V10 die tot wel 550 pk mocht leveren, maar altijd een respectabele afstand bewaarde tot de krachtigere Gallardo. Tot aan de facelift in 2012 was er naast de handgeschakelde zesbak ook een klunzig werkende gerobotiseerde transmissie. Die laatste werd later vervangen door de veel betere zeventraps automaat met dubbele koppeling. Maar je wilt hem zoals hij hier staat. Met V8, handbak én in het fonkelende Jet Blue metallic. De kleur van het studiemodel.
Zweet
De Audi R8 was bedoeld als gebruiksvriendelijke supercar om zonder zweet op het voorhoofd of kramp in de kuiten elke dag in te kunnen rijden. Dat is te merken aan de lichte koppeling en de soepele bediening van de zesbak. Met geoliede klikjes gaat de pook door het klassieke schakelrooster. Een genot voor het oog en minstens zo prettig om te bedienen. In interieur presenteert de R8 zich als een echte sportauto. Je zit laag en gevoelsmatig ver voorin de auto op goede stoelen met een mooi stuur voor de borstkas. De besturing biedt een fijne weerstand, is tamelijk indirect en geeft de noodzakelijke informatie door. Zonder de bestuurder te overladen met feedback zoals bijvoorbeeld het nerveuzere stuurwiel van een Porsche 911.
Overstuur
De V8 in de Audi R8 pakt smeuïg op bij lage toeren en gaat steeds steviger roffelen tot aan de rode lijn bij 8250 toeren. Het laatste gedeelte van zijn couplet begint de achtcilinder metalig te hameren en raast hij naar de begrenzer. Een prachtig, maar niet overdreven hard geluid. Een visco-koppeling regelt de vierwielaandrijving en legt het accent nadrukkelijk op de achteras. De kont is dominant aan het drukken en weet de neus op het gas goed naar binnen te dwingen. Sterker nog, deze Audi houdt van overstuur en laat zich zelfs in die showpose vasthouden. Destijds een nieuwe dimensie voor het merk. Deze R8 in de meest pure uitvoering staat bij Louwman Exclusive in Utrecht. Klaar om zijn potentiële koper in te palmen met zijn atmosferische V8, gelikte handbak en tijdloze uiterlijk. Zonder twijfel een toekomstige klassieker.
Lees ook:
Ook interessant
-
Waarom de Ford Focus CC Pluvius haat | Sjoerds Weetjes 424
-
Hierdoor is de Mini Aceman een verrassend speelse crossover
-
Waarom de Ford Capri de Johan Derksen in ons bovenhaalt
-
Waarom de Lamborghini Temerario een plug-in hybride is die je wél wil hebben
-
Geef acht! Welke occasion nemen we: de BMW 645Ci of Jaguar XK?
-
Tim verkoos deze Ford Mustang boven een BMW M4
-
Deze Opel heeft een typische Nederlandse functie | Sjoerds Weetjes 423
-
Absurd zware BMW M5 wordt toch een succes
-
Waarom je niet om de A4 hoeft te treuren
-
Mercedes-AMG GT 63 Pro: duurste en dikste, maar niet de sterkste
-
Nieuwe MG HS PHEV komt precies op het juiste moment
-
De nieuwe Opel Grandland is het vlaggenschip van de Opel-vloot