Autovisie Nieuws 16 mei 2016, 13:23

Leestijd: 2 minuten

Max als trendbreuk in land van racende brekebenen

Ja, ik geef het toe. Ik hoorde bij de mensen die voorzichtig wilden zijn met Max Verstappen. Die twijfelden of het wel zo handig was hem met zo weinig autosportervaring te laten debuteren in de F1. Niet omdat ik aan zijn talent twijfelde, maar bang was dat het weer tot de teleurstelling zou leiden die we als Nederlandse autosportfans zo goed kennen. Sinds zondag 15 mei is het definitief niet meer nodig.

Het valt voor alle nieuwe fans nauwelijks voor te stellen, maar van autosport houden in Nederland; dat was jarenlang halve zelfkwelling. Talent hadden we hier genoeg. Jan Lammers, Arie Luyendijk. Tom Coronel en Jos Verstappen. Allemaal kerels die goed en snel genoeg waren voor de top. Maar er allemaal om hetzelfde scala aan redenen nooit helemaal kwamen.

Wat als…

Geen geld voor de volgende stap in een loopbaan. Net voor het verkeerde team kiezen of precies op een kritisch moment een blessure oplopen. Autosport staat bol van de ‘wat als en’ had ik maars. In het geval van de Nederlandse racerij lijkt dat alleen nog maar sterker te gelden Tegenover drie Le Mans-overwinningen (Lammers en twee voor Gijs van Lennep) en twee keer de Indy 500 (Luyendijk) staan zoveel momenten van net niet dat je op een gegeven moment gaat geloven dat het er gewoon niet in zit. Helemaal na de loopbaan van Verstappen senior die met hetzelfde optimisme begon als die van Max, maar binnen twee seizoenen eigenlijk al in neerwaartse spiraal ging. Terwijl Jos zeker talent genoeg had om wedstrijden te winnen.

“Maar ook als realist en fan met licht traumatisch verleden kan je niet anders dan zeggen dat de sky vanaf nu de limit is voor Max”

Maar Max heeft die typisch Nederlandse pech niet. Maakte met zijn pa niet dezelfde fouten van senior nog eens. De keuze voor Torro Rosso was zo gedurfd als zijn inhaalacties, maar pakte exact goed uit. Bij Red Bulls juniorteam bleek er genoeg ruimte om foutjes te maken en de mannen uit Faenza zetten precies in Verstappens debuutjaar een bovengemiddeld goede auto neer. Geluk? Ook. Maar uiteindelijk natuurlijk veel meer dan dat. Het resultaat was een spectaculair eerste jaar.

Sky is de limit

Wat dit jaar vooral indruk op mij maakte, was de rust waarmee Max inmiddels racet. Australië, waar we even meer Jos dan Max op de baan zagen, bleek vooralsnog de uitzondering die de regel bevestigt. Na dit weekeinde leek junior een tandje bij te zetten. Niet als het gaat om balls out inhaalacties, maar wat betreft snaar strak een wedstrijd rijden. Het is die kwaliteit die hem in Spanje een droomresultaat bracht. En die hem in een keer definitief doet breken met de Hollandse brekebeen traditie. Zagen we zondag een nieuwe wereldkampioen? Ik ben en blijf achterdochtig, maar ook als realist en fan met licht traumatisch verleden kan je niet anders dan zeggen dat de sky vanaf nu de limit is voor Max Verstappen.